woensdag, november 29, 2006

29/11: Mevrouw Puttermans gaat naar de dokter

En, en? Heb je mijn slaapkamertje gezien? Mooooooi eh? En helemaal cadeau gekregen van mijn overgrootmoeder hé! Da's nogal nekeer een lieve ze! Heel speciaal trouwens, zo'n viergeslacht; ik zal er binnenkort nog nekeer ne foto van posten, van die 4 generaties op een rij.

Allez, we zijn net terug van de kinderarts; we moesten daar zijn voor mijn 2de Rotarix-spuitje. Ik ben, ondanks 't feit dat ik eigenlijk te weinig melk drink op een dag, toch weer goed bijgekomen en weeg nu 8kg400. Tot zolang ik goed bijkom, moeten mijn oudjes mij dus geen extra flesje geven. 't Is dat ik die melk ver beu ben zeker hé. Da's eigenlijk ook iets voor kleine kindjes wur! Geef mij maar wat water of een fruitsapje! Zeker omdat dat uit een koddige beker komt die ik zelf al wat kan vasthouden! Flink hé?

Verder heeft ze mij alleen nog iets voorgeschreven voor mijn stoelgang; die is veel te hard, dus hopelijk is dat daarmee opgelost.

De kinderarts lacht trouwens altijd als ze ziet hoe ernstig ik kijk. "Ik heb die nu nekeer nog nooit zien lachen hé! Ze kan toch lachen hé?" vroeg ze bezorgd aan mijn mama. Tsja, die stond natuurlijk ook met haar mond vol tanden want wat zeg je op zo'n moment? "Ja, ze lacht echt naar ièdereen, behalve naar u"? :-) Maar ja, dat zie je van hier dat ik daar tegen ga lachen zeg. Eerst allemaal naalden in mijn poep steken, koude stethoscopen op mijnen buik houden, viezen brij in mijne mond proppen en dan verwonderd vragen waarom ik niet lach. En dat heeft dan een diploma hé! :-o

Heb je ook de veranderingen op de site gezien? Er staat nu een gedichtje op de hoofdpagina, maar vooral: je kan nu allemaal filmpjes van mij bekijken.

Van veranderingen gesproken: dat blijft maar duren met mij hé. Ik ben hele dagen aan 't zwoegen en zweten om toch maar van rug naar buik te kunnen rollen (gaat vaak gepaard met heel wat nijdig geschreeuw als dat niet lukt) en verder verleg ik de grenzen van mijn grijpterritorium steeds verder en verder. Eerst waren gezichten aan de beurt, dan mijn voeten en nu is zowat niets in mijn omgeving nog veilig; mama en papa moeten goed opletten dat er geen gevaarlijke dingen meer in mijn omgeving staan of ik heb het vast. En dat geldt ook voor de hond en katten; ze wezen gewaarschuwd!

Allez, ik ben d'er mee weg. Kijken of ik al kan rollen.

Saluu iedereen!

Liefs,
E-lise.