SEPTEMBER: Geen tijd Geen tijd Geen tijd Maak plaats Maak plaats Maak plaats!

Hallo fans!

Het is nu officieel: er bestaan geen rustige maanden meer. Dolfijnen, ziekjes-zijn, springen, enz.. Alleen al over onze reis naar Center Parcs zou ik uren kunnen vertellen maar allez, ik zal mij inhouden! :-p

Ik zal eerst eens beginnen met te vertellen wat mijn crèche-bende en ik hebben uitgestoken. We waren met de grote peuters buiten aan het spelen terwijl de "moekes" binnen de baby's fruitpap gaven. Dat moment hadden we natuurlijk afgewacht om ons plan in actie te brengen. Iemand van ons (het blijft voor eeuwig geheim wie natuurlijk) heeft het hekje naar het grasgedeeltje open gekregen, iemand anders heeft zich dan ontfermd over het opendraaien van de kraan en toen was het feest natuurlijk hé. Een paar pottekes en onze voeten was het enige wat we toen nog nodig hadden om een heus waterfestijn te houden. De moekes hoorden natuurlijk al onze pret en geschaterlach en waren serieus verbaasd toen ze zagen wat we uitgehaald hadden. Gelukkig was het goed weer en dus gingen de schoenen de zon in en de droogkast draaide overuren om alle kleren droog te krijgen tegen 's avonds. Ik heb me alleszins rot geamuseerd; in de auto vertelde ik mama nog eens wat er gebeurd was: "Mama! Water speeld! Hekje open!" Om dan de moekes na te doen: "Oooh!! Stoute kindjes!" en dan te lachen en te giechelen.

Ik vind de crèche dus super, voor mocht dat nog niet duidelijk zijn. ;-) Ik vraag elke dag wel eens "Straks crèche?" Ik begin ook nog meer open te bloeien zeggen de moekes want ik ben dan wel een sociale meid, in zo'n grote groep was ik in het begin toch eerder was bedeesd; zeker als de kindjes wat te wild werden. Ik ging dan liever in een hoekje zitten met een boekje, net als mijn oudjes. Maar dat begint nu dus te veranderen en stilaan leer ik mijn mannetje te staan in een groep; en dat was uiteindelijk de bedoeling van heel deze ervaring. Want binnen 3 maandjes is het zover: SCHOOL!

Center Parcs dan! De week van mijn leven gehad natuurlijk hé! Op pony's rijden, speeltuigen overal waar je maar kon kijken, een kinderboerderij, 's avonds lekker frietjes of eens een ijsje, enz.. Maar de 2 hoogtepunten waren toch wel: de kinderdisco 's avonds en het lekkere weer waardoor we iedere middag in zwempak aan de Lommelse Sahara konden gaan zitten. Da's pas vakantie zeg ik u! Ik kan niet wachten tot we volgend jaar weer gaan. :-)

Oh, ja, voor ik het vergeet nog een anecdote van tijdens de kids disco: ik zag de eerste avond dat andere kindjes soms ook een liedje gingen aanvragen en dus dacht ik: "Hey, ik ben misschien pas 2, maar dat wil ik ook wel doen!" En dus ging ik overal waar er maar muziek was, aan die mensen hun mouw gaan trekken om dan met mijn allerliefste meisjesgezicht omhoog te kijken en te vragen: "Lief klein konijntje?" Eén keer is me dat nog gelukt ook! Toen het liedje gedaan was, dacht ik echter van dan nu maar nekeer iets anders te vragen en dus vroeg ik mijn 2de favoriet aan: "Old McDonald" ofte zoals ik het noem "Y-a y-a o". Verstond die vrouw mij toch wel niet verkeerd zeker! "Ja, ik ben ook moe hoor schat" hoor je haar op het filmpje zeggen! Tss.. Kinderanimatie: ge moet daar niet voor in Limburg zijn! :-p

Minder leuk is dat ik al de hele maand ziekjes ben. :-( Niets ergs, maar toch verkoudheden aan de lopende band. Een gevolg van de crèche natuurlijk hé. Maar da's goed zei de kinderarts; daar word ik sterk van!

Jaja, je leest het goed: ik ben nog nekeer naar de kinderarts geweest! Ik was al zowat een jaar niet geweest en dus vond mama het tijd voor nog nekeer nen check-up. Alles dus prima in orde met mij hé; ik meet 92cm en weeg 13,5kg. Ongelofelijk maar waar: ik zit nog steeds op dezelfde curve dan vorig jaar, nl. die net boven het gemiddelde.

Iets nieuws dat ik kan: springen! De oudjes hadden al vaak geoefend met mij maar tot nu toe geen succes. Tot ik op een gegeven moment opstond uit de zetel en fier zei: "mama: ikke kan springen!" En ik deed het nog ook. Mama stond een beetje met haar mond vol tanden maar was apetrots; en papa natuurlijk ook toen hij 's avonds thuiskwam. :-)

Ik word mij ook meer bewust van gevaar: bij vuur bvb zeg ik: "Moet opletten! Kan pijn doen!"

Uitstap van de maand was die van afgelopen zondag naar het Dolfinarium in Brugge. Erg fascinerend was dat om die beestjes te zien springen en doen! En mijn Brentje was erbij, dus dan kan mijn dag sowieso al niet meer stuk hé. ;-)

Allez, ik ga jullie laten. De volgende keer dat ik iets schrijf, zal onze verhuis al veeeeel dichter bij zijn! Spannend!!!

Liefs,
E-lise.