04/07: Dag vreemde gewoonte: je komt en gaat..

Deze week nog verder gewerkt aan onze nieuwe hobby: fietsen! Ik begin het steeds leuker te vinden: ik kan rondkijken, hoef niets te doen èn de wind wappert door mijn immer groeiende vlerken! Zie nekeer hoe lyrisch ik daar van word!

Het op-mijn-hoofd-staan in mijn box is ook verfijnd, maar tot een koprol is het nog niet gekomen.

Wat ik ook steeds beter kan, is trappen lopen. Eerst was dat zo aarzelend een stapje, nu zit ik boven voor je "onversaagd" kan zeggen. :-) Nadeel is dat ze mij nu niet meer constant naar boven dragen. :-(

Weg deze week: mijn vreemd lachje. Raar hoor, hoe alles zo snel komt en gaat. De ene dag doe ik iets nieuws, de andere dag is 't alweer verdwenen.. Strange. Jammer vooral ook als de oudjes er niet snel genoeg bij zijn om het te filmen. :-(

Wat ze deze week dus zeker moeten filmen: hoe flink ik een handje kan geven! :-)

Verder lijkt mijn periode van verlatingsangst maar niet over te gaan; ik klamp me met momenten zo stevig aan mama vast dat er in bedrijfskringen serieus over gedacht wordt om "superkol" vanaf nu "elisekol" te noemen! Zelfs als papa me pakt, begin ik dikwijls te huilen en wil terug naar mama! Weer een fase dus hé; volgens het boek "Oei, ik groei" perfect normaal! Oef! :-)

Tot slot nog even vertellen over mijn temperamentje dat ook af en toe naar boven komt. 't Is maar een kleintje hoor, maar toch: als je mij nu iets afpakt of verbiedt of ik doe iets anders dat ik niet graag heb, kan ik mij toch al eens kwaad maken. Ik zit dan te kreunen en te persen en word rood dat het gene naam heeft. Mijn oudjes zijn dat niet gewoon van mij en dachten in het begin dus dat ik een kakje aan 't doen was. :-))

Allez, volgende week alles over leren mee-eten van tafel en Baby Einstein (Wie? Hoehelt of kom volgende week lezen wur!).

Liefs,
E-lise.