23/05: Troost tanken

Geef toe: soms is het eens nodig in een mensenleven: ergens troost gaan tanken. In een babyleven is dat niet anders. Aangezien wij, de wel-al-pratende-maar-nog-niet-begrepenen, onze troost niet verbaal kunnen gaan opladen ergens, moeten wij dat dus al neutende en al knuffelende doen bij, bij voorkeur, mama of papa. Nu zijn die sjarels niet altijd in de buurt of hebben ze (shame on them!) niet altijd tijd ofte zin om ons te troosten! Maar dààrom heeft God (in de volwassenenmond beter gekend als "babywinkel") de hulpmiddelen uitgevonden! Sabbelpopjes, tuters, zuiglapjes, noem maar op: ze schreeuwen het allemaal uit: Leve Het Commerciële Trooststation!

Awel: ik doe daar niet aan mee! Nèm! Mijn alternatief is: ne zakdoek. Inderdaad! Nen doodgewonen, stoffen lap waar da ge uwe neus in snuit! Maar dan zonder snot wur! Zalig vind ik dat, daar troost aan gaan tanken! Of ik nu in mijn eetstoel zit, nog wat sufjes van het slapen, of tijdens het slapen zelf, of tijdens het spelen in mijn box,.. Dat ding helpt u door moeilijke tijden zeg ik u!

Heb je trouwens op die foto hier gezien hoe ik slaap? De beentjes helemaal opgetrokken en mijn gezichtje tegen dat zakdoekje aangeduffeld. Gezellig hé? "Vniffig" zou mijn vriend van de poëzie Wim Helsen zeggen. En zo vinden mijn oudjes mij dus soms hé: nog volledig diep aan 't slapen, ondanks de trap die zo kraakt en het veluxraam dat ze dan openzetten dat ook veel lawaai maakt, en dan nog eens de flits van 't fototoestel,.. 't Doet mij allemaal niets! Schone slaapster hé jong, ah ja!

Allez, wat ik deze week verfijnd heb, is bewust op iets leren drukken. Ik weet nu heel goed hoe ik met 1 vingertje op een knopje moet duwen om iets te laten spelen en als er verschillende knopjes zijn, weet ik waaruit welk geluidje komt! Sjiek eh? *trots* Bij de filmpjes zie je dan ook een voorbeeld van hoe ik dan soms DJ voor de oudjes. En daar beginnen ze heeeeeeeel raar van te doen hoor! Kijk maar. :-)

Tot volgende week iedereen!

Liefs,
E-lise.