17/01: Het eerste neefje is er!

Hallo iedereen!

Jullie lezen het goed: mijn eerste neefje is er al! Tante Els is namelijk eergisteren (15/01 dus) bevallen van: Wannes. 2kg670 en 47cm groot. En veeeeeeeeel haar jong! Niet te doen! Knap ventje hoor! Maar dat kan natuurlijk niet anders, want hij is familie van mij. Ah ja! 8-) Allez, ferm benieuwd wat voor kattekwaad we later samen allemaal nog gaan uithalen. :-) Nu is 't nog juist wachten op mijn ander neefje van Tante Sas (maar dat is nog een maandje of 3 geduld oefenen) en het gezamelijk terroriseren van de familie kan beginnen. Yiiiiiihaaaa! :-)

Over jongens gesproken: mijn mama denkt er sterk over mij een paar haarbandjes te gaan kopen. Ze zegt dat als er nog één iemand "Azo ne schone jongen" tegen mij zegt, ze uit haar vel gaat springen en da's toch ook geen zicht hé. Ze kleedt mij nochtans altijd roos, maar dat mag dus niet baten blijkbaar. Ik zal mijn vlerken aanmanen dringend wat spoed te zeten achter het groeiproces zodat te spannende of idioot-ogende haarbandjes niet nodig blijken, want dat zie ik toch niet helemaal zitten hoor..

Allez: over de vorige week dan! Eerst en vooral: ik ben nog steeds snipverkouden. :-/ Hopelijk is dat nu toch snel beter hoor, want ik loop er hele dagen lastig van.

Verder heb ik de kunst van het fluisteren onder de knie. Azo maf jong! Ik zit dus vaak verbaasd naar mijn eigen gefluister te luisteren. :-) Om dan ineens keiluid te roepen, want dat geëxperimenteer met mijn stem vind ik wel fascinerend. Dus zit ik weer in een periode waar ik van 's morgens tot 's avonds zit te tateren. Vooral "dadada", "aiaiai" en "bababa" zijn populair.

Wat ik nog niet helemaal onder de knie heb, is zitten. Hoewel ik nu ook op een harde ondergrond kan zitten, val ik ineens toch soms opzij of naar achter; zeker als mijn aandacht afgeleid wordt door iets. En dat gebeurt nogal makkelijk. ;-) Maar bon: er is dus verbetering en ik voel dat de dag nabij is dat ik perfect helemaal alleen kan zitten!

Ook heel interessant: dingen laten vallen en ze dan nakijken terwijl ze vallen. Heeeeeel leuk!

Oh, ja: en hebde dieje foto gezien in mijnen buggy? Niks geen wandelwagen met draagmand voor kleine babietjes meer hé. Mijn oudjes hebben de wandelwagen omgetoverd tot nen echten buggy-voor-bijna-grote-kindjes! Ze werden er precies wat melig van, mijn oudjes. Ja, zeg, ik kan niet voor altijd babietje blijven hé.

Allez, hopelijk ben ik nu toch snel van die rotverkoudheid vanaf! Saluu iedereen!

E-lise.