APRIL: De peuter die over de pot vloog

Hallo iedereen!

Hier ben ik met mijn verslagje van april!


Het zowat grootste nieuws is denk ik dat de eerste bewuste plasjes er zijn. Zeker als ik 's morgens opsta en mama zet me op het potje, dan durf ik al eens effectief doen wat ze vraagt: pipi! Tot nu toe is 't al altijd neffens het potje geweest want ik sta dan ineens op ofzo maar toch: ik begin stilaan door te krijgen wat er van me verlangd wordt!

Tweedegrootste nieuws is onze zoektocht naar een schooltje. Het schooltje dat het meest dichtbij is en waar ze ook het minst aantal kindjes per klas hebben (25, terwijl het in veel andere schooltjes 38 is! :-( ), werkt met een inschrijvingsstop en daar waren we al te laat voor. :-( Ik sta daar nu derdes op de wachtlijst, dus duimen maar dat ik daar toch nog binnenkan hé. Voorlopig ben ik dus voor de zekerheid ook bij een ander schooltje ingeschreven; het is wat verder maar er zijn daar ook niet zoveel kindjes per klas en veel lieve juffen en leuke lokalen enzo, dus.. :)

Ik voelde me daar alleszins al direct thuis: keek niet meer om naar mama en papa en mengde me direct spelend tussen de andere kindjes. Nu hopen dat het op 5 januari 2009 ook zo gaat. ;-) Nog 251 keer slapen. :-)

Ondertussen zijn mijn peuterkuren weer heel wat minder. De oudjes denken zelfvoldaan dat ze dat goed aangepakt hebben en dat het maar een fase was, maar ik zit natuurlijk gewoon te broeden op de volgende aanval. 8-)

Oh,ja: en het eerste mooie weer is geweest! De eerste keer een zomerkleedje aan, de eerste keer in de zandbak,.. Zaaalig! Ik kan al niet wachten tot het warm genoeg is om het zwembadje weer uit te halen!

Verder ben ik voor de eerste keer op een molentje geweest; namelijk dat in het Waasland Shopping Center. Ik zat in een vliegtuigje en dat ging zo supermegacoolig naar boven en beneden. Ik had absoluut geen schrik; de Lokerse feesten mogen beginnen wat mij betreft!

Ah, ja: en dat ik mijn eigen fototoestel heb nu hé. U weze gewaarschuwd! Aldergauw nekeer ne foto sturen naar Tom Waes zie!

Liefs,
E-lise.

MAART: On the move!

Mannekes, mannekes, mannekes!

Eerst en vooral sorry dat ik hier maar zo laat mijne kop kom laten zien hé! Mijn diepste excuses voor de trouwe fans! MAAR: ik heb een geldige reden! Een hele straffe, belangrijke reden zelfs:

WIJ GAAN VERHUIZEN!!

Yep: sinds mijn laatste blogje hebben mama en papa niet alleen een huis gevonden èn gekocht, nee: ze hebben ons huis ook al direct verkocht! Ik had gezegd dat het straf was hé? Als het wat meezit wonen we in september, oktober in een groter huisje met een grotere tuin in een leuke wijk met veel kindjes, veel dichter bij Lokeren! Wiiiiiiieee, ik kijk er al naar uit! En er staat daar een schommel voor mij, en er zijn kippetjes, en een gezellige houtstoof, en een leuke veranda om in te spelen, enz.. Ik zie het volledig zitten!

Nu snappen jullie wel waarom ik het veel te druk had om hier te komen schrijven hé? Ik heb natuurlijk mee moeten helpen aan de site over ons huisje, het verspreiden van de flyers, mensen hier rondleiden in huis, enz.. Alles is ervoor moeten wijken! Er zijn zelfs al een maand lang geen foto's meer genomen van mij! Een maand! Ik vind het stof voor een telefoontje naar Het Kindersyndicaat.

Op die maand tijd ben ik weer gigantisch veel veranderd hoor! Zo kon ik al goed zingen maar ik heb dat nu in snel tempo ge-bijna-perfectioneerd. "Klein klein kleutertje" bvb kan ik bijna helemaal meezingen. Het blijft een van mijn favoriete bezigheden en het kan me ten alle tijden weer opbeuren.

Want dat is soms wel wat nodig, dat opbeuren. De peuterkuren steken hier de laatste tijd namelijk af en toe de kop op: krijsen, me op de grond gooien, enz.. Alles goed om aandacht te krijgen en mijn willetje te proberen doorduwen. Met momenten is alles ook "nee". Vraagt mama bvb: "Moet Elise een banaan hebben?" dan klinkt het vastberaden en soms wat theatraal: "Neeeeeee, nee banaan!" Alle andere fruitsoorten die ze daarna opsommen krijgen ook een bikkelhard "nee" te horen. Nu hebben de oudjes blijkbaar wel onderling besloten niet meer zoveel te vragen. Ze zetten me gewoon in de stoel en geven me een door hun gekozen stuk fruit. Dat is een zet die ik niet had
zien aankomen en ik moet nog even nadenken over hoe ik dat kan omzeilen.

Ook nieuw is de omschakeling naar een grotemensenontbijt. Tot nu toe dronk ik 's morgens immers nog altijd gezellig een flesje melk bij mama op schoot. Maar nu had de kinderarts gezegd dat ik daar na de winter best ver mee kon stoppen. En zo gezegd, zo gedaan: ik eet nu een paar sneetjes brood of een kom yoghourt met wat corn flakes in. Maar 's avonds heb ik nog steeds een flesjesmoment hoor! Veel te gezellig en het hoort voorlopig nog bij het slaapritueel dus..

Het Potje dan! De oudjes hadden de zindelijkheidstraining even laten rusten omdat ik alleen maar afkeriger werd van dat stil moeten zitten en dat heeft zijn vruchten afgeworpen! Ik ga er nu vanzelf op gaan zitten en blijf daar dan zelfs voor een tijdje. Aan mijnen uitleg zal het ook niet liggen: "Potje! Pipi! Kaka!" Nu nog de daad bij het woord voegen en we zijn er mee weg.

Waar ik ook eindelijk maar aan toegegeven heb, is het zeggen van mijn eigen naam. Al màànden en màànden zaten de oudjes met de meest onnozele gezichten te zeggen: "Dit is mama, dit is papa en dit is........?" WOEHA! Alsof ik met zo'n gegarandeerd entertainment ga doen wat ze zo smekend vragen! Maar bon, ik ben voor de rest zo'n spaakwaterval dat ik de schijn niet meer langer kon ophouden en dus geef ik ze sinds een paar dagen een allerschattigst "Elies". Smeltende smoelen verzekerd en die zijn ook flink de moeite. :-)

Allez, dat was het zowat voor deze keer.

Liefs,
E-lise.